PARAFIA
ŚWIĘTEJ TRÓJCY
W BŁONIU

Franciszek porwał za sobą wielu, a ”to co czynili, nie podlegało żadnym regułom, żadnym planom. Szli wprost przed siebie, porwani zapałem, szczęśliwi, pokorni, rozmodleni.” I to był początek Pierwszego zakonu św. Franciszka. W 1212 roku na wzór męskiego powstał zakon żeński (Drugi Zakon), któremu przewodniczyła św. Klara. Ale i ludzie świeccy, nie porzucają swych dóbr i obowiązków, zaczęli zrzeszać się wokół św. Franciszka- dla nich założył Trzeci Zakon. Należy jednak zaznaczyć, że już w XI i XII wieku, np. u benedyktynów czy premonstratenzów, były wspólnoty podobne Trzeciemu Zakonowi. Jednakże za właściwego założyciela Trzeciego Zakonu uważa się św. Franciszka z Asyżu, który, zdaniem Coronaty, założył pierwszą wspólnotę w 1221 roku. Pierwotna nazwa III Zakonu brzmiała: Bracia Pokutnicy (Fratres de Poenitentia), ale już Grzegorz IX w 1230 roku nazwał ich Trzecim Zakonem. ”Gdy w 1221 roku ludzie świeccy rozpoczęli naśladować św. Franciszka w pokucie, zobowiązali się ”żyć nie tylko dla siebie, lecz dla tych wszystkich, za których umarł Chrystus.” Zakładali miejsca lub większe grupy ”braci i sióstr od pokuty”, żyli jednak we własnych domach. Nie chcieli oni być klasztorem w świecie, lecz zakonem chrześcijan, którzy pozostają na swoich stanowiskach w świecie i Zakonie. Potraktowali jak najpoważniej słowa być ”doskonałym” chrześcijaninem. Zrozumieli, ze muszą być pełnymi chrześcijanami, prawdziwymi chrześcijanami, którzy wiernie służą Kościołowi i których można jako naśladowców Chrystusa rozpoznać po ich milości.
Ludzie świeccy w swoich domach, mieszkaniach, warsztatach pracy realizować poczęli polecenia Pana zawarte w Ewangelii. Z takich rodzin płynął dynamizm życia katolickiego. W tym miejscu można by np. wspomnieć Bismarcka, który, chcąc wytępić religie chrześcijańska, a widząc, ze Trzeci Zakon jest podporą Kościoła, zakazał przyjmować jego nowych członków. Hitler wydal dla trzeciego Zakonu specjalne instrukcje, np. nie wolno było pod karą wiezienia przyjmować nowych członków do trzeciego zakonu ani urządzać zebrań. Po drugiej wojnie światowej wyszła w Polsce ustawa nakazująca proboszczom rejestrowanie wszelkich organizacji koscielnych. Trzeci Zakon poszedł wiec w wielu parafiach do ”nawy bocznej” Kościoła. 
Chociaż świeccy naśladowcy spotkali się i nadal spotykają z różnymi trudnościami na drodze realizowania Ewangelii za przykładem św. Franciszka, to Ojciec święty Jan Paweł II zachęca ich miedzy innymi słowami: ”Kościół oczekuje, aby oni rozpaleni nowym zapałem dycha, swoja świętością przyczyniali się do postępu tak, aby w jakiś sposób ożywić ów dar, jaki w ubiegłym czasie objawił się przez św. Franciszka z Asyżu.

 

Trzeci Zakon Niemal od samego początku otrzymał przepisy prawne. W 1221 roku wielki przyjaciel św. Franciszka, kardynał Hugolin, dopomógł mu w opracowaniu reguły dla III Zakonu. Nie znamy jednak oryginału tej reguły, którą ustnie zatwierdził Honoriusz III. Znana jest ”Reguła Mikołaja IV” ogłoszona konstytucja apostolską ”Supra montem” dnia 18 sierpnia 1289 roku, która przetrwala do Leona XIII. Tenże papież bulla ”Misericors DeiFilius’’ z dnia 30 maja 1883 roku ogłosił swoją. Zaś Paweł VI listem apostolskim ”Seraphicus Patriarcha” w dniu 24 czerwca 1978 roku zatwierdził obecną regułę.Paweł VI mówił, że zadaniem świeckich franciszkanów jest zachowanie Ewangelii Chrystusa. Najlepszym zaś tego przykładem dla III Zakonu jest św. Franciszek, ”dla którego Chrystus był natchnieniem i centrum życia w odniesieniu do Boga i ludzi.” 
Franciszkanie świeccy mają nowe konstytucje(….) i nowy ceremoniał przyjęcia do postulatu, nowicjatu i profesji. Ceremoniał ten wymaga osobnego, obszerniejszego omówienia. 
Dwa zadania wskazał św. Franciszek swoim naśladowcom. Pierwsze- by propagowali zasady ewangeliczne wśród społeczeństwa swieckiego. Jeżeli nastąpiły wypaczenia duchowości franciszkańskiej w niektórych wspólnotach braterskich, to dlatego, że świeckich franciszkanów pozostawiono własnemu losowi. Nie dostrzegano wielkiego potencjału życia duchowego tych ludzi. Bo zawsze trwa aktualność św. Franciszka, mająca swe źródło w trwałym ewangelicznym fundamencie. Franciszkowe powiedzenie: ”Bracia, zacznijmy od nowa służyć Panu, bo nic dotychczas nie uczyniliśmy dobrego” jest zawsze powrotem do Ewangelii.

 

Z kroniki parafialnej (założonej 15 czerwca 1929r.) dowiadujemy się, ze 18 września 1934r. został założony III- Franciszkański Zakon św. O. Franciszka, zapisało się wówczas 34 członków. Ówczesny ksiądz proboszcz Bolesław Ziemniaki wspólnie z księdzem prefektem Józefem Paszkiewiczem zaprosili z Warszawy O. Conu. wizytatora Henryka Głowackiego, aby przeprowadzić kanonicznie erekcję III- Zakonu Św. O. Franciszka. Opiekunami miejscowej wspólnoty byli księża dekanalni.